Monarchia Austro - Węgierska

Po odrzuconej próbie angażu w Trans... Siedmiogrodzie, zasmucony Herr Lehmann wsiadł do najbliższego pociągu i za ostatni grosz nabył bilet do Wiednia. Gdy pociąg dotarł na stację Wiedeń Główny, Herr Lehmann wziął podręczna walizkę i powolnym krokiem udał się w kierunku swojego mieszkania, a była nim kamienica na rogu Habsburgstrasse, a Kaiserstrasse. Ową kamienicę wzniósł 30 lat temu jego ojciec po śmierci którego trafiła w ręce syna. Mieszkanie Henricha mieściło się na ostatnim piętrze, a mieszkania na piętrach niższych wynajmował swoim lokatorom. Było to jego jedyne źródło zarobku.

Zapraszam w moje skromne progi! Chciałbym, aby moja kamienica stanowiła główną płaszczyznę kontaktu między mną a Szanownym Państwem, więc każdy może zostawić tutaj swój list lub pocztówkę Żywię nadzieję, że ktoś mnie odwiedzi, bo samotność to najgorsza rzecz która może spotkać istotę ludzką

Po dłuższej przerwie na świętowanie Herr Lehmann wraca do normalnej aktywności.

A na schodach kuchennych pięknej kamienicy właśnie napaskudził nietykalny pudelek najbogatszej lokatorki.

W oficynie zaś, socjalni demokraci drukują bibułę.

Natomiast w suterenie: fałszują traumlandzkie dreamy.

Strach spytać o się dzieje na strychu.

Jak to co, pajęczarze wynoszą ostatnie haftowane gacie czcigodnego kamienicznika.

Nad ranem, z prawie pustą butelką pod pachą, wprost pod perłę architektury zaplątał się okutany po same oczy osobnik w nieokreślonym wieku. Dopiero, gdy spocznie na schodach kamienicy, a miękki szal opadnie nieco i umożliwi mu bliższy kontakt z flaszką, oczy jego mgłą zajdą nostalgii a z gardła wyrwie się rzewny fałsz

Všetci čerti kázali,
aby diabla sviazali
na retiazku.

A on sa im ušmykou
a do pekla utiekou
na prechádzku!

Wędrowiec głos ma młody, choć ze względu na stan swój, ledwie trzyma nuty w ryzach. Osuwa się, upojony ukochaną Zieloną Wróżką i właściwym chwili, choć niesłusznym, samozachwytem. Zapewne dopiero pierwsi sprzątacze ulic go dojrzą i spróbują przegonić z tak przepysznej lokalizacji.