Audiencja palatyna Królestwa Węgier

[Emeryt]

Najjaśniejszy Panie @Franz Leopold I
Pragnę skorzystać z przysługującego mojej osobie prawa, o dożywotnim prawem dostępu do Majestatu, w celu omówienia pilnych spraw związanych ze sprawowaną funkcją namiestnika Królestwa Węgier.
Mój Kuzynie @Franz Leopold I jeżeli pozwolisz, chcę przedstawić moje i Twoich poddanych prośby. głęboki ukłon

[Franz Leopold I]

Zapraszam do prywatnej kancelarii.

[Emeryt]

piękny jest Wiedeń nocą, może nie, aż tak jak Budapest, ale Targersdorfi baro z życzliwym uśmiechem “witał” się z wiedeńskim ulicami
-Panie ministrze, jesteśmy na miejscu- odezwał się fiakier.
-Dziękuje mój drogi- baron z trudnością opuścił dryndę, reumatyzm dawał się w znaki.
-Ekscelencjo- adiutant Cesarza i Króla pojawił się jak z pod ziemi- Majestat @Franz Leopold I oczekuję Pan ministra.
Baron skinął siwą głową i rozpoczął wspinaczkę po schodach cesarskiego pałacu.

[Franz Leopold I]

Monarcha przyjął Targersdorfa w prywatnym gabinecie, w domowym stroju. Siedział w jednym z dwóch głębokich, obitych zielonym pluszem foteli przy płonącym kominku - mimo końcówki sierpnia aura tej nocy była zdecydowanie bardziej jesienna niż letnia.
-Barátom! - na widok wchodzącego barona przywitał się, wskazując mu przy tym gestem fotel naprzeciwko. Z wyrazem cokolwiek posępnego zamyślenia pociągnął łyk bursztynowego płynu z trzymanej szklaneczki.
Franz Leopold wyglądał… Nie ma co silić się na eufemizmy, wyglądał po prostu źle. Głębokie cienie pod oczami, zmarszczki które odkąd Borys widział go ostatnio pogłębiły się, a przede wszystkiem wyraz twarzy człowieka śmiertelnie zmęczonego, który po życiu nie spodziewa się już raczej niczego dobrego, to wszystko sprawiało że panujący wyglądał na dwukrotnie starszego niż był.
-Co mogę dla Ciebie zrobić, Palatynie? Poczęstuj się koniakiem, proszę, służbę już dziś odprawiłem.

[Emeryt]

Baron ciężko usiadł w fotelu, ale w ręku dzielnie trzymał konikówkę, dość z sporą zawartością. Nozdrzami zaciągnął cudowny bukiet koniaku. Od samego zapachu zaczęła lepiej krążyć krew w żyłach. Z nad kieliszka przyglądał się zmęczonemu obliczu Cesarza. Miał wyrzuty sumienia, że nachodzi Cesarza, no ale etykieta…..
-Wasza Królewska Mość-odezwał się po chwili milczenia-Proszę o aprobatę.
Wręczył Cesarzowi dokument z pieczęcią spraw zagranicznych Rzeczypospolitej Obojga Narodów, po czym upił łyk koniaku.
Cesarsko-królewski koniak zaczął krążyć w żyłach barona.

[Franz Leopold I]

Monarcha przetarł okulary chusteczką z monogramem po czym wziął od Palatyna dokument i przebiegł go wzrokiem.
-Nowy ambasador z Warszawy? Świetnie, świetnie… Znamy tę osobę? Bo nazwisko znajome…

[Emeryt]

-Znamy Wasza Wysokość-odpowiedział baron.
Widząc pusty kieliszek Cesarza, baron wstał, nalał koniak, swój kieliszek też uzupełnił, machinalnie wziął palono i dołożył do kominka.

[Franz Leopold I]

–Cóż, jeżeli moja prawa ręka nie widzi przeciwwskazań, to Tron również nie ma zastrzeżeń.
Z tymi słowami monarcha sięgnął po wieczne pióro i na przedstawionym mu dokumencie dopisał “Akceptuję”, po czym przybił pieczęć kancelarii osobistej. Podając pismo Targersdorfowi rzucił jakby sobie o czymś przypomniał:
–Ach! Na śmierć bym zapomniał! Chciałbym żebyś mi przygotował listę państw z którymi mamy uregulowane stosunki dyplomatyczne, oraz propozycje nowych umów, o ile masz jakieś. Swoją drogą, jak tam się sprawy mają na Węgrzech?

[Emeryt]

-Felség, Magyarország békés- odpowiedział baron chowając podany dokument- Listę oczywiście przygotuję…..Jeżeli Wasza Królewska Mość pozwoli to się pożegnam. Muszę wysłać odpowiedź do Warszawy i umówić termin przybycia nowego ambasadora.

[Franz Leopold I]

–Natuerlich! Bywaj zdrów, przyjacielu!