Praga, miasto szkła.

[Horace Richelieu]

Horace Richelieu i Sophia Reinhardt wjechali do Pragi, miasta szkła. Stare warsztaty szklarskie przypominają “warsztaty alchemiczne”, a podobno ulicę skąpane w światłach tych starych latarni, a oprócz tego starówka posiada stary zamek królewski, który kiedyś był domem rodziny królewskiej. Ale dla Horace Richelieu atrakcją zieleń przed samym miastem.
-Te pola przypominają drogę do mega przyjaciela Jacques B. Chauve-Souris! Jechałem wtedy na Płomyku, moim ogierze rasy “czarna perła”, lemuryjska. Czarnozłota sierść, grzywa i ogon ciemniejszy. Aż mi zabrakło teraz Królestwa Lumerii…ale z miłą chęcią poznam miasto szkła. Chętnie zobaczę również to bardzo dobrej jakości i cenie “kryształy Pragi”, jak je nazwałaś-
Uwagę Horace Richelieu przykuła nowa część miasta. Piękne pałace arystokracji miejscowej i “zagranicznej”, landstag i kamiennice zamożnej klasy średniej. Aż nie może się doczekać, aby poznać miejscowych ludzi i kupić coś do domu, dlatego pyta się o propozycje takich pamiątek-prezentów. Dama Sophie Reinhardt zwiedza budynki przydatne geograficznie, jak uniwersytet, biblioteki czy kawiarnie studenckie

[Moritz von Oranien-Nassau]

Przybysza dostrzegł przechadzający się uliczkami Pragi baron Orański. Przyspieszył on kroku i uchyliwszy na powitanie kapelusza odezwał się:Jak się Szanownemu podoba Praga?

[Horace Richelieu]

Przybysza dostrzegł przechadzający się uliczkami Pragi baron Orański. Przyspieszył on kroku i uchyliwszy na powitanie kapelusza odezwał się:Jak się Szanownemu podoba Praga?

Horace Richelieu uśmiechnął się od ucha do ucha, kłaniając się szeroko. Zdejmuje kapelusz z swej głowy, skórzany i z długim rondem, robi szeroki zamach, uważając, aby nie trafić hebanowej towarzyszki.-Witaj, Baronie Orański! Jest niczym ciasto, którego kawałki tworzą słodką harmonię. Od puszystego spodu do bogatego wnętrza! Szukam teraz rzeczy godnych kupienia jako taka pamiątka, upominek.-Wtem się wyprostował, zakładając kapelusz, a kobieta zorientowała się, że ktoś podszedł. Głęboko była w lekturze “języka niemieckiego w codziennym użytku”. Ukłoniła się głęboką, przed tym zamykając książkę. Wymowa może być niewyraźna, ale można zrozumieć o co chodzi-Wwitam, Barona. Moim imieniem jest Olubayo. Jam jest świta Horace Richelieu.-po czym również się wyprostowała. Wystraszyła się naprawdę, gdyż nie spodziewała się, że jej Pan ma aż tutaj przyjaciół, można to wyczytać z jej twarzy.

[Moritz von Oranien-Nassau]

Maurycy również nieco zaskoczony obecnością towarzyszki pana Horacego spoważniał na moment i wykonał ukłon w stronę kobiety
-Pamiątka, hmmm… Przy Moście Karola sprzedają urocze drewniane zabawki i kukły.- odparł zamyślony
-Tu bliżej mamy wszelkie wyroby szklane Jeśli Państwo raczą mnie odwiedzić w Pałacu Toskańskim i będą zainteresowani mogę podarować coś z wyrobów fabryki Mosera w Karlsbadzie-

[Horace Richelieu]

Maurycy również nieco zaskoczony obecnością towarzyszki pana Horacego spoważniał na moment i wykonał ukłon w stronę kobiety
-Pamiątka, hmmm… Przy Moście Karola sprzedają urocze drewniane zabawki i kukły.- odparł zamyślony
-Tu bliżej mamy wszelkie wyroby szklane Jeśli Państwo raczą mnie odwiedzić w Pałacu Toskańskim i będą zainteresowani mogę podarować coś z wyrobów fabryki Mosera w Karlsbadzie-

Horace Richelieu patrzy na lampy, które powoli się zapala. Światło jest jasne, ciepłe. Wzdycha zadowolony i kładzie swe ramiona na bokach.
-Jutro Pańską posiadłość odwiedzimy, gdyż nasza droga Dama Sophia Reinhardt obecnie zbiera materiał naukowy. Piszę pracę dyplomową z geografii Austro-Węgier, studiuje w Wiedniu!-