ZOO w Bazylei – zgłoszenia zwierząt

[Lieselotte Augentrost]

Szanowni Państwo,

Ponieważ w Bazylei (Księstwo Sarmacji) powstaje ZOO, tworzone w głównej mierze przez Pana Hans von Krieg, rozpoczynamy poszukiwania mikronacyjnych zwierząt. Warto byłoby zebrać oczywiście jak najwięcej okazów z każdego zakątka mikroświata, więc zapraszamy do zgłaszania typowych w Państwa mikronacji zwierząt, które pojawią się jako okazy w naszym zoo.

Zwierzęta można zgłaszać przez najbliższe dwa tygodnie do dnia 23.04.2021.

W zgłoszeniu należy podać:
Imię zwierzęcia
Rasę
Zdjęcie
Opis

Zapraszamy do wspólnej zabawy!

[Moritz von Oranien-Nassau]

Poślę zaraz do Nowej Kurlandii aby moi ludzie przeszukali tamtejsze lasy.

[Heinz-Werner Grüner]

Herrin von Lichtenstein, jak pisałem na disco, ja chętnie przywiozę coś z Ziemi Franciszka Józefa. Na razie nie posiadam ich w swoich "włościach", muszą być sprowadzone. Niewiele opisałem, ale podeślę:

Imię zwierzęcia: brak
Rasa: wal leopolda - balaena mysticetus leopoldicus
Zdjęcie:

Opis:

Wal arktyczny Leopolda- spisane dnia 7 lipca 1920 roku.
Wal Leopolda widziany podczas ekspedycji badawczej Monarchii Austro-Węgierskiej pod kierownictwem Heinza-Wernera Grünera mierzył około dziewiętnastu-dwudziestu metrów, przy czym jego masa winna wahać się w granicach 80-100 tysięcy ton. To istny potwór morski, z tym, że delikatny jak baranek. Skóra tego wala była ciemnoszara na grzbiecie i reszcie ciała, tylko na brzuchu odznaczała się barwą kości słoniowej. Zwierzę jest masywne, a jego głowa stanowi trzecią część całego ciała.
Brak możliwości zbadania jamy gębowej.
Płetwa grzbietowa nie występuje, a piersiowe mierzą około dwóch metrów. Zwierz wypuszcza fontannę wody z nozdrzy umiejscowionych na głowie i przybiera ona kształ litery zwycięstwa czyli "V".
Prawdopodobnie umie ocenić przy pomocy dźwięku grubość i jakość lodu, za pomocą tzw.echolokacji i wyłamuje otwory w pokrywie lodowej (można prześledzić ich trasy po wybrzuszeniach pokrywy lodowej). Badacze byli świadkami jak wal rozbijał głową lód o grubości ponad pół metra.
Pływa raczej powoli (5-8 km/godz). Podobno to ssaki stadne, ale nie zaobserwowano innego obiektu badań.
Duży pyskowi umożliwia odżywianie się w sposób odmienny od innych wielorybów, wolno płynąc przy powierzchni oceanu z otwartą paszczą "zagęszczając" i "spijając" nawet bardzo drobne organizmy żyjące w toni wodnej. Na płytszych wodach nurkował, pożywiając się wtedy organizmami przydennymi, zawartymi w mule, co wydaje sie niezwykle zaskakujące!

Nazwany na cześć Franciszka Leopolda I. Badań dokonał zespół badaczy fauny i flory pod patronatem Królewskiego Towarzystwa Geograficznego

[Heinz-Werner Grüner]

Imię zwierzęcia: brak
Rasa: kłykacz cesarski - dissostichus impeatoris
Zdjęcie:

Opis:

Kłykacz cesarski- spisane dnia 13 lipca 1920 roku.
Ryba widziana podczas ekspedycji badawczej niedaleko wschodnich wysp Ziem Franciszka Józefa. Do potwierdzenia informacja, że występuje w Oceanie Wirtualnym Północnym w jego najbardziej zimnych strefach.
Typ ryby okoniokształtnej. Kłykacz wytwarza białka powstrzymujące zamarzanie (frostschutzprotein), co pozwala jej żyć w pełnych lodu wodach otaczających między innymi Ziemię Franciszka Józefa. Ryba potrafi zwolnić bicie serca do jednego razu na sześć sekund. Byc może w przyszłości badania nad tą rybą pomogą badaczom dokonać postępu w medycynie serca.
To duża ryba, której sam ogon ma ok 15 cm. Ciało kłykacza cesarskiego jest blade z lekkim akcentem szarej barwy. Została nazwana przeze mnie tak, ze względu właśnie, na ten blady odcień, niczym cera naszego panującego rodu Habsburgów. W smaku są podobne do dorsza, ale według mojej prywatnej opinii smaczniejsze.
Kłykacze mają lekki chrząstkowaty szkielet i złogi tłuszczu, które pozwalają im żyć na środkowym poziomie wód. Nie mają pęcherza pławnego.
Badań dokonał zespół badaczy fauny i flory pod patronatem Królewskiego Towarzystwa Geograficznego

[Heinz-Werner Grüner]

Imię zwierzęcia: brak
Rasa: alca torda - alka zwyczajna
Zdjęcie:

Opis:

Alca torda został zaobserwowany przez zespół badawczy w pierwszych dniach od przybycia na wody arktyczne, jednakże ciężko było go zdefiniować i opisać. Dopiero w dniu 1-ego sierpnia 1920 roku udało nam się tego dokonać. Alca torda to średniej wielkości ptak morski z rodziny alk.
Występuje na wybrzeżach i wyspach w północnej części mikroświata, ale tylko w terenach o chłodniejszym charakterze. Początkowo sądziliśmy, że osobniki z okolic Ziem Franciszka Józefa należą do innej rodziny, ale po dokładnym sprecyzowaniu okazało się, że to pospolita alca torda.
Jako typowy ptak morski, alka wychodzi na ląd (lubi małe, oceaniczne skały lub skaliste wybrzeża) jedynie podczas okresu lęgowego. W jego czasie przebywa m.in. w basenach pływowych. W pozostałej części roku przebywa na morzu. Nie udało nam się zlokalizować jeszcze czy archipelag jest miejsce lęgu tego ptaka.
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W upierzeniu godowym głowa, szyja oraz wierzch ciała czarne, brzuch biały. Cienka biała przepaska na skrzydle i cienka biała linia łącząca oko z nasadą dzioba. Nogi i dziób czarne. Ogon długi, ząbkowany i spiczasty. Dziób silnie bocznie spłaszczony z fałdami po bokach i białą pręgą. W szacie spoczynkowej gardło i boki głowy bieleją. Brakuje białej linii ciągnącej się między okiem a dziobem. U młodych dziób jest mniejszy, gładki, spiczasty i nie ma na nim rysunku. W locie widoczna jest mocna i krótka szyja oraz wachlarzowaty ogon. W powietrzu palce nóg są przykryte. Gdy alka siada na ziemi, jest pionowo wyprostowana, swój ciężar opiera na całych skokach nóg.
Według danych Królewskiego Towarzystwa Geograficznego alki żyją na wolności ok.25 lat.
Podczas badań na Ziemi Arcyksięcia Jerzego, ustaliliśmy, że przeciętnie alca torda ma:
Długość ciała w całości osiąga ok. 45 cm, skrzydła mają rozpiętość ok. 65 cm, ogon z kolei mierzy 8 cm, a waga klaruje się w okolicach od 500 gramów do prawie 1 kilograma. Warto zauważyć, że samice z reguły mogą osiągnąć nieco większą wagę od samców.
W przeciwieństwie do większości ptaków, alca torda składa jaja w szczelinie lub bezpośrednio na półce skalnej, nie przygotowując wcześniej gniazda.
Ptaki te żywią się mięsem, między innymi rybami takimi jak śledzie, szproty, a także niewielkie dorsze. Zdobywanie pożywienia zaczyna się od nurkowania pod wodę na znaczne głębokości. W warunkach wód arktycznych głębokość trudna do stwierdzenia.

Badań dokonał zespół badaczy fauny i flory pod patronatem Królewskiego Towarzystwa Geograficznego.

[Michał Jerzy Potocki]

Wyliczyłem, że ta pańska rybka to ma prawie 1 m długości.
@Natalia von Lichtenstein Polecam napisać do Winków. Od dawna chcieli się pozbyć kilku bobrów. Ale polecam aby trzymano je w klatkach bo to złodzieje. Pan Gruner coś o tym wie..

[Heinz-Werner Grüner]

Wyliczyłem, że ta pańska rybka to ma prawie 1 m długości.
@Natalia von Lichtenstein Polecam napisać do Winków. Od dawna chcieli się pozbyć kilku bobrów. Ale polecam aby trzymano je w klatkach bo to złodzieje. Pan Gruner coś o tym wie..

Nie potwierdzam, nie zaprzeczam.

[Lieselotte Augentrost]

Szanowni Państwo,

Bardzo dziękuję za dotychczasowe zgłoszenia.

Mam dla Państwa miłe wieści.

Po zebraniu wszystkich zgłoszeń przeprowadzone zostanie głosowanie na najfajniejsze zwierzę. Osoba, która zgłosiła zwycięskie zwierzę będzie mogła liczyć na wysokie nagrody pieniężne w Księstwie Sarmacji.

Pan Brunon Krasnodebski zaoferował ze swojej strony dofinansowanie inicjatywy w wysokości 20 000 lt.

Ja dołożę drugie tyle

Mamy więc w tym momencie pulę 40 000 lt do wygrania!

[Heinz-Werner Grüner]

Serdecznie dziękujemy za informację WKW Natalio... Troszkę libertów może wpłynąć na konta zwycięzcy.

[Moritz von Oranien-Nassau]

Jak tak czytam to wielki ten wal. Jego masa równa się wyporności 4-5 naszych Tegetthoffów