Majątek Ziemski Grambach

[Emeryt]

Nie rozumie Pan...

A to chyba nic nowego.

[Michał Jerzy Potocki]

Nie rozumie Pan...

A to chyba nic nowego.

Oj to mnie zabolało..

[Heinz-Werner Grüner]

Herr Potocki. Jest Szanowny Pan bardzo młody, dlatego tłumaczyłem to Szanownemu Panu na discordzie wczoraj. Jeśli jest to dla Pana niezrozumiałe to zapraszam już poza dostępem wszystkich i wyjaśnię o co nam chodzi... Nie ma sensu rozwlekać tego na forum publicznym.

[Emeryt]

Nie rozumie Pan...

A to chyba nic nowego.

Oj to mnie zabolało..

Oj, wiem

[Hubert Szablarczyk - Hrychowicz]

Dorożka z młodym Hrychowiczem najechała o wczesnym jeszcze, chłodnym a mglistym poranku. Przystanęła w miejscu, z którego pałac ojcowski widać już było bardzo dobrze - tam też pan Hubert wysiadł, dał fiakrowi czerwońca wprost z Rzeczypospolitej, po czym przyjąwszy swoją walizkę oraz podróżną torbę ruszył dalej pieszo, chcąc zdeczka dłużej nacieszyć oko nie tylko bardzo porządnie i bardzo gustownie wzniesionymi zabudowaniami ale i urokiem tutejszej zieloności - i tej dzikiej, i tej mądrze zagospodarowanej.
A szedł z oczami szkilstymi, bo go frasunek trapił że nie sprawił nigdy ojcu tej przyjemności odwiedzenia go w tej rezydencji.
- Wszystko marność... - rzekł do siebie, poglądając na jedno ze starszych drzew u drogi, pod którym leżała świeżo widać złamana gałąź.

[Heinz-Werner Grüner]

Leutnant Heinz-Werner Grüner czekał na herr Hrychowicza już od samego rana, szczera więc była jego radość gdy ujrzał zajeżdżający do obejścia powóz.
-Witam serdecznie, Drogi Gościu! Po minie widzę, że Szanowny Pan tutaj pierwszy raz. Ja byłem kiedyś w okolicy, ale tak by całkowicie zwiedzać to nie miałem okazji ani przyjemności. Pozwoli Pan, komandorze, że wyręczymy się w oprowadzaniu i skorzystamy z pomocy major domusa? - Zapytał spokojnie leutnant, widząc, że obraz ziemii i zabudowań, choć nieznany dla gościa, to jednak przypominający ojca, sprawia niemały trud w myśleniu.
Gruner wskazał ręką gdzie mają się udać, poprosił by krótko pan Szablarczyk opowiedział mu o podróży, po czym gdy zbliżali się do pałacu wezwał służbę by zajęła się gościem. Liczył na to, że gdy tylko herr Hrychowicz się odświeży będzie mógł mu pokazać całą majętność ojcowską...

[Hubert Szablarczyk - Hrychowicz]

Podróż? Ach, prędko minęła, sam nie wiem kiedy. Ten dymiący zaprzęg mechaniczny, co mnie wiódł od granicy - jakiż prędki! Ale i na statku - choć nie z waszych - jakby twardy sen bez śnienia. I tak bywa. Ach, czyli to nie nasz ojciec na owym konterfekcie? Nie poznałem zrazu, to przez te szkła na oczach... Ależ dajmy pokój konterfektom. Proszę mi coś o nim opowiedzieć. Przeklinam sam siebie żem go nie odwiedzał, a zawżdy z dala oglądał. Ja, syn! Mówcież, mówcie... bo mnie, nieobytego, słuchać wam pewnikiem hadko...

[Emeryt]

Słuchaj młody panie Hrychowicz, ja powiem krótko, pański śp. Ojciec to był wielki wojownik!!! Nie tylko w Rzeczpospolitej, gdzie wojowałem pod imć panem śp. hetmanem, ale i tu w Monarchii.
Jak szef sztabu dał na czele c.k armii odpór podłym koziocenzura niewiernym i w grzechu się nurzającym wetytom sułtańskim, czy jakoś tak. O jak ich sułtanek był mizernie zniesmaczony na taki opór. Ale kij mu po jego sułtańskich plecach.
Jak będziesz się Pan manewrom naszej armii przyglądał, to zobacz tam swego śp. Ojca.
A gdybyś się Pan, miał zamiar korzenie nad Dunajem zapuścić to masz we mnie przyjaciela, na pamięć swego śp. Ojca.

[Heinz-Werner Grüner]

-Ja znałem grafa na pewno słabiej od Szlachetnego Barona, ale to co mi się udało to i moje w pamięci zostało. Człowiek z niego był nad wyraz honorowy i uczciwy. Nasze drogi spotykały się raczej na stopie służbowej, czy to w K.u.K. Armee czy podczas rajdów samochodowych, których przecież nadal jest liderem! Kilka godzin przegadaliśmy o mechanice pojazdowej, o taktyce w rajdach, ale i wojskowej... Ach... Niby same służbowe sprawy, ale mówca i opowiadacz był z niego całkiem żwawy...

[Emeryt]

Kilka godzin przegadaliśmy o mechanice pojazdowej, o taktyce w rajdach, ale i wojskowej...

To raczej Pan, drogi Przyjacielu @Heinz-Werner Grüner znał Go lepiej. Ja mam tylko w archiwum, kilka oficjalnych listów.