Monarchia Austro - Węgierska

Armata dywizyjna 76 mm wz. 1902

Rosyjska armata polowa 76,2 mm wzór 1902, znana też jako armata 3-calowa, była konstrukcją Zakładów Putiłowskich w Petersburgu i rosyjską odpowiedzią na pojawienie się nowoczesnych szybkostrzelnych armat z długim odrzutem lufy, zapoczątkowanych przez francuską armatę 75 mm Mle 1897. Wprawdzie ustępowała nieco wspomnianej francuskiej rywalce, ale stanowiła udaną konstrukcję, tanią w produkcji i dobrze spisującą się w praktyce, i okazała się równie lub nawet bardziej długowieczna. Produkowana w dużej ilości (8529 do 1918 roku), pozostała podstawową armatą polową armii rosyjskiej i radzieckiej do połowy lat 30. i była używana także przez inne państwa, głównie jako zdobyczna. Jednym z głównych użytkowników zagranicznych była Polska, gdzie działa te zostały oznaczone jako wz.02, a następnie zostały przystosowane do amunicji 75 mm i zmodyfikowane jako armaty wz. 1902/26.

Dane taktyczne
Kaliber 75 mm
Donośność max 11 000 m
Masa działa 1097 kg
Szybkostrzelność 10 strz/min
Obsługa 7 żołnierzy

Armata polowa 10 cm Kanone 14

Niemiecka armata o kalibrze 105 mm używana podczas I wojny światowej. Produkcja armat przez firmę Krupp ruszyła w 1914, a pierwsza bateria otrzymała je w maju 1915. Podczas wojny wyprodukowano 724 egzemplarzy armaty. W 1917 została zastąpiona w produkcji przez ulepszoną armatę 10 cm Kanone 17.

Dane techniczne
Kaliber 105 mm
Długość lufy 4,725 m
Donośność 12 000 m
Masa 2820 kg