*Obudził się właśnie, oblany całą chmarą flaszek rakiji. Zastanawiało go, co też robi w prawosławnej części Sarajewa.* - Bože dragi, czemuż ja od dwóch tygodni piję? Dwa tygodnie temu Đurđevdan u Chorwatów, teraz u Serbów. - *zaczął śródnocne "invocatio Dei" ocknąwszy się nieco* - Co ja komu zrobiłem, że mój własny syn wysyła mnie w te podróże?
*Padł nań blady strach. Musi być dziś w Wiedniu. Musi, przecież jest siedemnastolecie Natanii, podpisanie statutu.* - Himmelherrgott, Najjaśniejszy Pan mnie zamorduje. Albo on, albo Katzenjammer. -*pomyślał. Choć "pomyślał to akurat tutaj dość szumne określenie. Szumne, o nie, kolejne złe słowo... W każdym razie marzył o tym, żeby znów wylądować na okręcie, tam przynajmniej nie bardzo można pić. Ale na okręcie kołysze... Zrobiło mu się znów nieswojo.*
*Jego mizerne próby ocknięcia się i doprowadzenia swego munduru do stanu używalności zauważył jego współbiesiadnik, Josip, choć za żadne skarby nie mógł sobie przypomnieć jego durnowatego przezwiska. Josip, szczęśliwy że będzie mógł kontynuować świętowanie, jął kordialnie nalewać kolejną szklanicę rakiji i perorować:* - Słuchaj, Franjo, zaśpiewaj ze mną! Mamy taką piosenkę na ten dzień, musisz ją poznać, zanim pojedziesz!
*Tym samym poczęli wyć przeraźliwie, choć wydawało im się, że śpiew ten niesie ze sobą coś więcej. Na pewno była w nim tęsknota. Tęsknota trzeźwych, którzy to słyszeli, żeby się już skończył.* https://www.youtube.com/watch?v=fBCPadUj5yw *Przypomniał sobie momentalnie przezwisko Josipa - był Chorwatem, a na nazwisko miał Broz, przezywali go, nie wiedzieć czemu, Tito.*
