K. u. k. III privilegierter Wiener Club

[Emeryt]

Pomógł towarzyszce przy przenoszeniu bagaży i o ile to możliwe odciążyć ją od dźwigania.

Strajk bagażowych na bécs főpályaudvar ?

[Heinz-Werner Grüner]

Pomógł towarzyszce przy przenoszeniu bagaży i o ile to możliwe odciążyć ją od dźwigania.

Strajk bagażowych na bécs főpályaudvar ?

Chciałem wpleść w historię panów bagażowych, ale chwilowe “zaćmienie”, jak oni się nazywali i treść musiała ulec zmianie. Że też Szlachetny Baron mi się wczoraj nie mógł nasunąć… Teraz już zapamiętam. Bagażowy! No, a jakże by inaczej miał się nazywać gość od dźwigania bagaży…
Aż mi głupio.

[Franz Leopold I]

Widząc wchodzącego leutnanta Gruenera Monarcha uniósł rękę w pozdrowieniu. Na szczęście najwyraźniej limuzyna w drodze utknęła w korku, więc zdążył przegnać z głowy zdradliwą nalewkę kawową mocną kawą po turecku

[Lieselotte Augentrost]

Wkrótce oczom Franza Leopolda ukazała się w drzwiach klubu długo wyczekiwana para. Franz poznał Heinza bez problemu, choć jego wygląd odbiegał od standardowego. A w jego towarzystwie Natalię Alatriste von Lichtenstein, nieznaną w austryjackich kręgach Teutonkę, o której zasłyszał jedynie, że nierzadko można spotkać ją u boku Jej Cesarskiej Mości Joanny Izabeli, mianuje się kreatorką teutońskiego stylu, a z mężem prowadzi burzliwy zwiazek, którego poczynania nierzadko lądują na pierwszych stronach tabloidów.

Gdy Heinz wskazał jej kierunek, natychmiast wyszukała wzrokiem oczekującego Franza. Zmierzała w jego stronę, ruszając biodrama na boki. Jej powłuczysta suknia przetkana srebrną nicią szumiała w ślad za nią, opinając talię, a trenem płożąc się po parkiecie.

Kiedy stanęła już twarzą w twarz z Cesarzem, odrzuciła głową uładzone, czarne włosy za plecy. Posłała mu szeroki uśmiech, ukazujący białe jak perły zęby okalane czerwoną szminką. Pochyliła się pełnym gracji ruchem, chcąc w ten sposób oddać Franzowi “co cesarskie”.

– Wasza Cesarska Mość, to dla mnie zaszczyt! – powiedziała, nie spuszczając z niego wzroku i czekając, aż Heinz ją przedstawi. Gdy to nastapiło i Franz usiadł, zajęła miejsce pomiędzy panama. Wokół niej unosił się zapach wieczorowych perfum o egzotycznej nucie. Rozejrzała się po klubie, poszukując parkietu i ogladając krótko pozostałych gości. – Mam nadzieję, że nie stroni Wasza Cesarska Mość od tańca, ponieważ… obecny tu Heinz obiecał mi pełen rozrywki wieczór… - powiedziała, smiejąc się do siebie w duszy. Wyciągneła z torebki fifkę I spojrzała na Franza pytająco.

[Franz Leopold I]

Monarcha skinął na stojącego obok kelnera aby przyniósł popielniczkę, po czym podał przybyłej ogień

[Heinz-Werner Grüner]

Wieczór nad wiedeńskim niebem okalał przepiękny poblask księżyca w pierwszej kwarcie. Ludzi na ulicach pomału ubywało i choć srebrny glob i latarnie rozświetlały całkiem “uroczyście” alejki to późna pora nakazywała mieszkańcom udać się na spoczynek do swoich domostw.
Tymczasem w K. u. k. III privilegierter Wiener Club przy Herrengasse 5 życie zaczynało dopiero tętnić, mimo, że był środek tygodnia.
Elita wiedeńskiej społeczności umilała sobie czas w tych przepięknym anturażu… Dziś wydarzyło się wdodatku coś zaskakującego. W drzwiach klubu stanął sam Monarcha, Kaiser Franz, jak się o nim potocznie mówiło. Przywódca narodów federacji stronił raczej od kontaktu większej masy ludzi. Dla specjalnych gości zrobił jednak wyjątek, ba, czekał na nich “dość” długą chwilę…
Nastał i moment w tej historii, żeby uzmysłowić wszystkim, że cesarz austro-węgierski nie ma w zwyczaju czekać za kimkolwiek, bo to na niego się czeka…
W każdym razie nawet gdyby był zły, choć odrobinę, co również nie miał w zwyczaju, gdyż to człowiek pogodny, choć zafrasowany to na pewno nie dał by tego po sobie poznać… Gdy pojawił się “u wrót” klubu leutnant Grüner, podobno austriacki obieżyświat w końcu zawitał uśmiech na jego twarzy. Być może cesarz tego nie okazywał, ale w głebi serca Heinz wiedział, że może liczyć na wsparcie Majestatu. Dziś wyjątkowo nie był sam… Towarzystwo pięknej damy w klubie było wskazane, ale żeby aż tak urokliwej i z taka gracją się poruszającą… Wprawne oko szpiegowskie na pewno dojrzało, że nawet Franz Leopold uniósł do góry brew gdy na “salony” z pełną klasą weszła ona, “Jej Loradyjska Łaskawość”, Natalia von Lichtenstein, po mężu (chyba trzecim…ale kto by tam liczył), von Hagsen de la Sparasan…
(Przyznam szczerze, że nie wiem gdzie umieścić jeszcze a la’ Triste )
Wracając jednak do naszej historii… Gdy Teutonka zmierzała swym nieeeezwykle seksownym krokiem to wydawało się, że muzycy pzrestali grać, barmani przestali nalewać drinki, a ci, którzy akurat to robili zastygli i rozlewali dookoła, kto zaciągał się papierosem to nie zauważał, że spadający popiół właśnie wypala dziurę w jego surducie wartości czterech miesięcznych pensji robotnika budowlanego z pobliskiego Wiener-Neustadt…
Świat zamarł…
Gdy podeszli, warto wspomnieć, że w jej "cieniu cały czas zmierzał ku stolików zajmowanych przez Jego Majestat, postawny podporucznik Grünerem z nazwiska znany, ów młody oficer przedstawił cesarzowi, teutońską arystokratkę. Miał do niej słabość, to wiedział każdy kto bywał “na salonach” w niemalże całym mikroświecie, ale wydwawać by się mogło, że ta niezwykle pewna siebie kobieta, w głebi duszy delikatna i romantyczna, urzekła nawet i samego cesarza…
Franz Leopold, mimo, że jak każdy Habsburg, wychowany w duchu wojskowości nie zatracił szarmanckiego podejścia do kobiet i pomimo swojej “rangi” usłużnie pomógł odpalić papierosa Natalii…
-Meine Kaiser… Jakim postępkiem… - Grüner pokłonił się w pas - …zasłużyłem sobie, że ten wieczór mogę spedzić z tak ważnymi dla mnie osobami? Pozwoli Wasza Cesarska i Królewska Mość, że rozluźnimy nieco atmosferę… Czego się napijesz Natalio? - przerwał dość gwałtownie - A Mój Kaiser? Proszę nie oponować, na mój rachunek… - Uśmiechnął się nieznacznie doskonale zdając sobie sprawę, że właściciel lokalu niejaki Gustav Meier na pewno pokryje wszystkie koszty spożytych trunków, gdyż niecodziennie miewa się w swoim lokalu “taką osobistość”, z “takimi gośćmi”. I nie myślę tutaj o leutnancie, bo to niższy oficer, a i generałowie i admirałowie K.u.K. Armee bywają tutaj regularnie, ale raczej o teutońskiej piękności…

[Heinz-Werner Grüner]

[Po “konsultacjach” z zainteresowanymi upraszamy o przyłączenie się do fabularnej zabawy. Im nas będzie więcej, tym ciekawsze rzeczy mogą się wydarzyć…]

[Emeryt]

Proszę nie oponować, na mój rachunek…

Skoro Heinz stawia

[Heinz-Werner Grüner]

Proszę nie oponować, na mój rachunek…

Skoro Heinz stawia

Taki off-top - w oczekiwaniu na post JCKM, a później Natalii…
To, jak popijum?

[Franz Leopold I]

Monarcha na widok wchodzących gości wyraźnie się rozpromienił. Gruenerowi skinął głową, krótko, po żołniersku, zaś dłoń Natalii ujął z rewerencją.
-Enchante, Madame! Heinz wiele mi o Pani opowiadał. Usiądźmy, proszę - panujący wskazał wolne miejsca przy swojm stoliku gestem. -Mam nadzieję że podróż miała madame dobrą?