Привет ребята

[JoachimCargalho]

Czerniowce tętniły swoim spokojnym życiem. Uliczkami przechadzali się ludzie, zewsząd było słychać rozmowy. I choć nie dało się ustalić jednego języka, wszyscy - wydawałoby się - doskonale rozumieją swoich towarzyszy. Polacy, Austriacy, Rusini…

Nagle, przy jednej z karczm stworzył się niemały raban. Drzwi się otwarły, a z ich wypchnięty został dziwny typ. No cóż… Przyjaciół raczej nie zyskał, a i też potencjał do tego nie był zbyt wielki…

Cyryl, bo tak mu było na imię, dopiero co pojawił się w mieście, gdyż większość swojego dotychczasowego życia spędził z dala od zgiełku czasów. Nie wiadomo kim jest, on sam też nie wiele wiedział o tym, co dzieje się na świecie. Chodził więc od człowieka do człowieka i próbował zdobyć jakieś informacje. Pytał: Kto tu rządzi? Jakie zasady panują w tym świecie? Gdzie mogę zamieszkać i co robić, jeśli chce odmienić swój los?

Nie wiedział, czy kiedykolwiek znajdzie odpowiedzi na te pytania…

Sam był człowiekiem nieufnym, raczej do tej pory stronił od ludzi. Nie budził sympatii i też jej nigdy nie oczekiwał. Na pierwszy rzut oka - cham, śmierdziel, degenerat. W środku jednak coś w nim drgnęło i dlatego jest w tym miejscu.

Zdawać by się mogło, że Bukowina otrzymała nowego obywatela. Czy przyjmie ona go pod swoje skrzydła?

[Heinz-Werner Grüner]

Ostatnimi czasy Grüner często bywał w Galicji, w Lembergu (Lwowie) czy Premissel (Przemyślu) korzystając z dobrobytów miejskich przedsiębiorców. Na wschodnie tereny do Bukowiny wybierał się niezwykle rzadko. W planach jest jednak przygotowanie rajdu na Pustkowiach, to i udał się na południe właśnie przez te obszary. Padał deszcz… W Czerniowcach postanowił na chwile przystanąć, pożywić się nieco w jakiejś restauracji, popijajać przy tym kawę. Los zesłał go w okolice Hotelu Bristol, własnie tam postanowił sie osuszyć i odpocząć przed dalszą podróżą. Wtem wpadł na niego pewien jegomość. Nie był to zwykły łachmaniarz, ani człek dość ubogi, by dało się od razu to zauważyć. Nie mniej biła od niego jakaś wewnętrzna siła, o którym los ostatnimi czasy po prostu zapomniał…
-Wybaczy Szanowny moją śmiałość. Czy my sie znamy? - zagaił ni stąd, ni zowąd Grüner. Człowiekiem był raczej nieśmiałym, ale poczuł, że chyba skądś zna tego dżentelmena i zdobył się na odwagę… - Czyż nie widzieliśmy się już gdzieś w przeszłości?

[Emeryt]

Gdzie mogę zamieszkać i co robić, jeśli chce odmienić swój los?

Gdziekolwiek Pan chce i cokolwiek Pan umie, rzecz jasna, o ile nie łamie Pan prawa

Serdecznie witam w Monarchii Naddunajskiej.

[JoachimCargalho]

Cyryl zdziwił się bardzo, gdy jakiś jegomość podszedł do niego i zagaił rozmowę. Do tej pory ludzie raczej od niego uciekali. Spojrzał na osobnika pytającego go o spotkania z przeszłości i odburknął bez zastanowienia - Znamy się? A niby skąd? Lepiej powiedz mi jak mam tu żyć. Wystarczy mi chowania się po jakiś dziurach zapiździałych. Po czym wypalił głupio, puszczając oko w kierunku nieznajomego - A jak chcesz się poznać, to rzuć monetą w barze i pogadamy przy dobrym trunku.

Gdziekolwiek Pan chce i cokolwiek Pan umie, rzecz jasna, o ile nie łamie Pan prawa

Dziękuję za przywitanie. Prawo na pewno poznać mi przyjdzie - albo w teorii podczas zwiedzania tutejszych forów, albo w praktyce, podczas odsiadki w lochach

Które miejsca forum poleciłby mi Pan w pierwszej kolejności? Gdzie rozmowa klei się najlepiej?

[Emeryt]

Gdzie rozmowa klei się najlepiej?

W knajpie “Pod kielichem”, ale w wątku powitania też można.

[JoachimCargalho]

Muszę w takim razie odwiedzić ową knajpę. Najpierw chyba znajdę sobie jakiś kawałek ziemi do zamieszkania.

[Heinz-Werner Grüner]

Muszę w takim razie odwiedzić ową knajpę. Najpierw chyba znajdę sobie jakiś kawałek ziemi do zamieszkania.

Czyli, że co na wieś Szanownego ciągnie?
A może czynszówka gdzieś w centrum? Bliżej i łatwiej o pracę… Kwestia czy ten Czernowitz czy inne bardziej popularne “kurorty”.

[JoachimCargalho]

Czas chyba na rozwinięcie Bukowiny, która jest małym, ale pięknym skrawkiem Austro-Węgier.

[Heinz-Werner Grüner]

Czas chyba na rozwinięcie Bukowiny, która jest małym, ale pięknym skrawkiem Austro-Węgier.

Ależ proszę bardzo. Po zaginięciu Herr Mareckiego to ta kraina leży “odłogiem”…

[Andrew von Habsburg]

JA też zachęcam nad zajęciem się rozwojem Bukowiny