Pałac Mirabell

[Michał Jerzy Potocki]

W Pałacu Mirabell nastał poranek. Namiestnik wstał i przeciągnął się. Podszedł do okna i odsłonił zasłonę. Spojrzał przez okno i spoglądał tak przez dłuższą chwilę na ogród okalający od tyłu Pałac. Zamyślił się i stał. Po pewnym czasie, do drzwi jego komnaty ktoś zapukał. To służba wołała Michała na śniadanie. Ubrał się zatem i poszedł jeść. Jadł w ciszy, zamyśleniu i głębokiej kontemplacji. Z której został wyrwany kiedy lokaj zapytał czy dolać wody do kubka. Nie używając słów kiwnął tylko potwierdzająco głową. Po skończeniu jedzenia wstał i udał się na spacer po ogrodzie.
Przechadzał się miedzy klombami i rabatkami. Zdarzało się, że przystanął na chwilę kiedy zauważył piękniejszy kwiat wśród innych, wtedy unosząc go powąchał i odłożył na miejsce. Tak mijał mu ranek aż nastało południe. Służba zaczęła się martwić i rozmyślać czy przypadkiem ich Pan nie jest chory. W końcu zaczęli poszukiwania.
Michał siedział sobie na ławeczce, w ciszy i patrzył martwo przed siebie. Kiedy w końcu jeden ze służących podszedł do niego, Michał wskazując palcem na ustach, przekazał aby nic nie mówił.
- Wyjeżdżam. Muszę udać się na urlop. - powiedział tylko namiestnik. Po czym wstał i poszedł do Pałacu.
Tam spakował najpotrzebniejsze rzeczy i schodził po schodach. na dole czekała służba nie wiedząca za bardzo co się dzieje. Przykazał im Michał, aby dobrze zajmowali się naszym domem. Nie znają bowiem godziny kiedy on wróci. Otworzył drzwi a kierowca odstawił go na peron, skąd odjechał pociągiem w nieznanym kierunku...

[Emeryt]

• Wyjeżdżam. Muszę udać się na urlop. - powiedział tylko namiestnik.

Miłego urlopu. Do zobaczeni.

[Heinz-Werner Grüner]

Nawiązując do naszej rozmowy, wszystkiego dobrego i więcej wiary w siebie! Tymczasem miłego wypoczynku z dala od wszelkiego zgiełku, by mógł Szanowny Namiestnik przemyśleć wszystkie za i przeciw.

[Andrew von Habsburg]

Miłego urlopu, oczekuję rychłego powrotu

[Michał Jerzy Potocki]

W Pałacowej kuchni zaczęły sie przygotowanie do jutrzejszego skromnego przyjęcia. Służba wyczyściła pałac. Przygotowano podjazd dla pojazdów gości. Zadbano o ogród po zimowej przerwie. Kucharki rozpoczęły pracę w kuchni aby nie zabrakło jedzenia.

[Michał Jerzy Potocki]

W pałacu Mirabell otwarto bramy aby goście zaproszeni na przyjęcie mogli już móc wjechać.

[Emeryt]

Pan pozwoli, że się wproszę.

[Heinz-Werner Grüner]

U la la.. Ja nie wiem, nie pamiętam czy mialem zaproszenie...

[Michał Jerzy Potocki]

- Serdecznie witam Panów w Pałacu Mirabell w Salzburgu. To chyba pierwsze przyjęcie jakie wydałem tutaj. Miałem świętować tutaj kiedy zostałem mianowany Namiestnikiem, ale jakoś nie złożyło się. Zapraszam do środka. - Michał wskazał ręką na drzwi i pokierował gości do sali. W środku bawiło się już towarzystwo. Przy ścianie stały stoły z napojami różnymi oraz przekąskami.

W tle grała muzyka:

[Heinz-Werner Grüner]

Gruner wszedł do sali calkowicie nieprzygotowany, nie wiedział czego się spodziewać. Na szczęscie choć ubiór miał odpowiedni...