Ustawa o ustroju terytorialnym Monarchii Austro-Węgierskiej
z dnia 17 April 1920r
Art. 1.
- Na czele kraju koronnego stoi Namiestnik, powoływany i odwoływany przez Monarchę na wniosek Prezydenta Ministrów Jego Cesarskiej i Królewskiej Mości lub z własnej inicjatywy.
- Monarcha w postanowieniu o powołaniu Namiestnika może rozszerzyć jego właściwość terytorialną na inne kraje koronne.
- Rozszerzenie właściwości terytorialnej może łączyć jedynie te kraje koronne, które wchodzą w skład tej samej części składowej Monarchii.
- Siedzibą Namiestnika, którego właściwość terytorialna obejmuje jeden kraj koronny, jest stolica tego kraju koronnego.
- Siedzibę Namiestnika, którego właściwość terytorialna obejmuje więcej niż jeden kraj koronny, ustala Monarcha w postanowieniu o powołaniu Namiestnika, wybierając spośród stolic krajów koronnych wchodzących w obszar właściwości terytorialnej Namiestnika.
Art. 2.
Obszar podległy Namiestnikowi na podstawie art. 1 jest Namiestnictwem; jego stolicą jest siedziba Namiestnika.
Art. 3.
- Monarcha, na wniosek Prezydenta Ministrów JCKM bądź z własnej inicjatywy, może w drodze postanowienia ograniczyć obszar Namiestnictwa bądź go rozszerzyć.
- W przypadku zmiany obszaru Monarcha dokonuje także niezbędnych zmian w nazewnictwie i stolicy Namiestnictwa, zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 1 ust. 4 i 5 oraz art. 2 ust. 2 i 3.
Art. 4.
Akty prawa krajowego krajów koronnych wchodzących w skład jednego Namiestnictwa nie podlegają ujednoliceniu, a organy Namiestnictwa mogą wydawać akty prawa krajowego dla wszystkich krajów koronnych wchodzących w skład Namiestnictwa bądź dla ich części.
Art. 5.
Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
