Wydział Dowodzenia

Graf Henryk von Groc
Awatar użytkownika
Reakcje:
Posty: 1044
Rejestracja: 7 lata temu

Kto to?

Ordery

Landstreitkräfte

Nieprzeczytany post autor: Henryk von Groc »

Wycofanie

Rodzaj walki prowadzonej w celu zerwania kontaktu bojowego z przeciwnikiem lub uchylenia się od starcia w niekorzystnej sytuacji. Jest etapem pośrednim podczas prowadzenia walki. Wykonanie zamierzeń wycofania polega na opuszczeniu w sposób zorganizowany zajmowanego pasa (rejonu) obrony z zachowaniem przez wojska zdolności bojowej.

Do wycofania wojsk może dochodzić w następujących sytuacjach :
* wyczerpano wszelkie możliwości osiągnięcia celu walki;
* warunki terenowe lub sytuacja taktyczna nie są korzystne do rozegrania walki;
* zachodzi potrzeba wzmocnienia wojsk walczących na innym kierunku;
* stan zabezpieczenia logistycznego wojsk nie pozwala na kontynuację walki;
* istnieje zagrożenie okrążenia walczących wojsk.

Wycofanie może być zamierzone lub wymuszone. Przeprowadza się je w sposób zorganizowany, skrycie i szybko. Powinno być ono wykonywane z reguły w warunkach ograniczonej widoczności. Wykonywanie zamierzeń wycofania powinno przebiegać zgodnie z zasadami działań opóźniających. Powodzenie wycofania zależy przede wszystkim od sprawnego wykonywania manewru przez oddziały (pododdziały), umiejętnego wykorzystania terenu oraz stosowania na szeroką skalę zapór inżynieryjnych (niszczeń). Rozpoczyna się z zasady po uzyskaniu zgody przełożonego. W sytuacjach trudnych (brak łączności) i grożących poniesieniem dużych strat o wycofaniu decyduje dowódca wojsk walczących z przeciwnikiem.


Graf Henryk von Groc
Awatar użytkownika
Reakcje:
Posty: 1044
Rejestracja: 7 lata temu

Kto to?

Ordery

Landstreitkräfte

Nieprzeczytany post autor: Henryk von Groc »

Działania nieregularne

Rodzaj walki prowadzonej przez przygotowane już w czasie pokoju lub doraźnie tworzone w czasie wojny pododdziały (zgrupowania), stosujące specyficzne sposoby walki w celu zwalczania i dezorganizacji działań przeciwnika na obszarze przez niego opanowanym. Do celów szczegółowych zalicza się: wykrycie i rozpoznanie przeciwnika, osłabianie jego potencjału, zakłócenia funkcjonowania jego systemu dowodzenia, systemu logistycznego a tym samym do zwiększenia liczebności ubezpieczeń kosztem sił możliwych do użycia na zasadniczym kierunku działania. Do działań nieregularnych przechodzi się w sposób planowy lub nieplanowy czyli wymuszony najczęściej niepowodzeniem realizacji poprzedniego zadania.

Decyzję o nieplanowanym przejściu do działań nieregularnych (wymuszonych sytuacją zagrażającą zniszczeniem pododdziału) podejmuje bezpośredni przełożony dowódcy pododdziału, a w wypadku braku łączności – dowódca pododdziału samodzielnie.


Graf Henryk von Groc
Awatar użytkownika
Reakcje:
Posty: 1044
Rejestracja: 7 lata temu

Kto to?

Ordery

Landstreitkräfte

Nieprzeczytany post autor: Henryk von Groc »

Przemieszczanie - Marsz

Ruch wojsk po drogach lub na przełaj do wyznaczonych rejonów bądź rubieży. Wykonywany jest w kolumnach marszowych. Kolumna marszowa to ugrupowanie wojsk na jednej drodze pod jednym dowództwem. Dla usprawnienia marszu oddziału lub związku taktycznego kolumnę marszową można podzielić na grupy marszowe (zgrupowania taktyczne). Grupa marszowa nie powinna być większa niż siły ekwiwalentne wzmocnionemu batalionowi (batalionowemu zgrupowaniu broni połączonych). Powinna być także zdolna, w razie potrzeby, do samodzielnego podjęcia walki z przeciwnikiem naziemnym i powietrznym. Między grupami marszowymi ustala się odległości czasowe, a między pojazdami w metrach. Odległość między grupami marszowymi przy średniej prędkości 30 km/h nie powinna być większa niż 5 minut, a między pojazdami 50 metrów. W uzasadnionych sytuacjach może nastąpić zwiększenie odległości między grupami marszowymi (pododdziałami) oraz między pojazdami, odległości te określają dowódcy kolumn.

Ugrupowanie marszowe tworzą :
* oddział wydzielony (jeśli się go wysyła),
* ubezpieczenie marszowe,
* oddział zabezpieczenia ruchu,
* kolumny sił głównych (grup marszowych)
* kolumny jednostek logistycznych.

Dyscyplina marszu
To ścisłe przestrzeganie zasad organizacji i sprawności marszu, obejmujących w szczególności: poruszanie się po wyznaczonych trasach przemarszu (przejazdu), zachowanie odpowiednich odległości między kolumnami, terminowość przekraczania ustalonych punktów, przestrzeganie zasad ubezpieczenia wojsk w ruchu i na postojach, stosowanie odpowiedniego reżimu pracy środków łączności, sygnalizacji, maskowania itp.


Graf Henryk von Groc
Awatar użytkownika
Reakcje:
Posty: 1044
Rejestracja: 7 lata temu

Kto to?

Ordery

Landstreitkräfte

Nieprzeczytany post autor: Henryk von Groc »

Rozmieszczanie Wojsk

Rodzaj pomocniczych działań taktycznych. To stacjonowanie wojsk w garnizonach oraz pobyt w rejonach ześrodkowania (wyjściowych, odpoczynku) z zachowaniem odpowiedniego stopnia gotowości bojowej.

Wojska rozmieszcza się w sposób umożliwiający zorganizowanie obrony i ochrony oraz wykonanie manewru. Teren przewidziany do rozmieszczania wojsk powinien umożliwiać maskowanie, posiadać dogodne warunki odpoczynku wojsk, być bezpiecznym pod względem sanitarnym i epidemiologicznym. Znajdować się tam powinna odpowiednia liczba dróg manewru.Nie rozmieszcza się wojsk w pobliżu obiektów, które mogą stanowić cele uderzeń przeciwnika. Wojska w rejonach ześrodkowania zachowują gotowość do odparcia napadu przeciwnika naziemnego i powietrznego oraz do szybkiego i skrytego opuszczenia rejonu.

Zajęcie rejonu
Przed rozmieszczaniem wojsk w terenie, szczególnie w rejonach, które zajmował przeciwnik, przeprowadza się rozpoznanie w celu wykrycia ewentualnych grup rozpoznawczych, wykrycia oznakowania zaminowanych odcinków terenowych, określenia przydatności źródeł wody oraz możliwości wykorzystania innych zasobów terenowych. W celu wybrania (ustalenia) rejonów rozmieszczenia oddziałów (pododdziałów) oraz określenia ich przydatności wysyła się grupy rekonesansowe. W skład grup mogą wchodzić oficerowie sztabu, rodzajów wojsk i służb oraz przedstawiciele oddziałów (łącznicy z pododdziałów).

Związkowi taktycznemu (oddziałowi) wyznacza się główny i zapasowy rejon rozmieszczania. Zapasowych rejonów dla oddziałów nie wyznacza się wewnątrz głównego rejonu rozmieszczenia związku taktycznego. Oddziały (pododdziały) zajmują rejony ześrodkowania sukcesywnie w miarę podchodzenia do nich. Niedopuszczalne jest zatrzymywanie kolumn na drogach w oczekiwaniu na wejście do rejonu. Wojska rozśrodkowują się w rejonie, przyjmując ugrupowanie stosownie do oczekujących je zadań.
Po wejściu wojsk do rejonu rozpoczyna się niezwłocznie rozbudowę fortyfikacyjną. Równolegle z budową obiektów fortyfikacyjnych rozbudowuje się system zapór inżynieryjnych i utrzymuje drogi manewru. Wszelkie prace i wykonywane obiekty dokładnie się maskuje. Wojska rozmieszcza się w pewnym oddaleniu od dróg marszu, w odległościach i odstępach zapewniających bezpieczeństwo i nie wielkie prawdopodobieństwo strat w wypadku uderzeń rakietowych, lotnictwa, śmigłowców bojowych oraz artylerii przeciwnika. Oddział i pododdziały przeciwlotnicze rozwija się na obrzeżach rejonu ześrodkowania w stałej gotowości do odparcia środków napadu powietrznego przeciwnika. Stanowiska dowodzenia związku taktyczne go (oddziału) rozwija się w rejonach zapewniających ciągłe dowodzenie oddziałami (pododdziałami) zarówno podczas ich przebywania w rejonie rozmieszczenia, jak też w czasie ich wymarszu z zajmowanego obszaru. Jednostki i urządzenia logistyczne rozmieszcza się w pobliżu dróg, zapewniając im obronę i ochronę. Łączność utrzymuje się z oddziałami (pododdziałami) za pomocą ruchomych przewodowych środków łączności. Praca środków radiowych jest dozwolona w wypadkach przekazywania sygnałów powiadamiania, ostrzegania i alarmowania oraz do kierowania ogniem środków przeciwlotniczych.
W rejonach rozmieszczania oddziałów (pododdziałów) organizuje się i prowadzi rozpoznanie przeciwnika powietrznego oraz alarmowanie wojsk o zagrożeniu. Ponadto prowadzi się rozpoznanie inżynieryjne i rozpoznanie skażeń oraz realizuje przedsięwzięcia przeciwepidemiczne.

Ubezpieczenie postoju
- Wojska w rejonach rozmieszczania organizują ubezpieczenia postoju. Liczba pododdziałów, wydzielonych do ubezpieczenia postoju, zależna jest od warunków terenowych, odległości od przeciwnika i jego aktywności bojowej. Elementami ubezpieczenia postoju są oddział czat i czaty.
- Każdorazowo odległość ubezpieczenia postoju od ubezpieczanych oddziałów (pododdziałów) powinna zapewnić wykonanie manewru zorganizowane wejście do walki. Rubież ubezpieczenia postoju rozbudowuje się pod względem inżynieryjnym podobnie jak w obronie.
- Bezpośrednio w rejonie rozmieszczania oddziału (pododdziału) organizuje się patrole, posterunki obserwacyjne, wystawia czujki oraz wyznacza pododdziały dyżurne.


Graf Henryk von Groc
Awatar użytkownika
Reakcje:
Posty: 1044
Rejestracja: 7 lata temu

Kto to?

Ordery

Landstreitkräfte

Nieprzeczytany post autor: Henryk von Groc »

Zasady działań taktycznych

Celowość
W każdych działaniach taktycznych ważnym jest wybór i sprecyzowanie celu. Wybór celu jest jednym z najważniejszych obowiązków dowódcy. Cel walki należy określać ściśle i jednoznacznie, tak aby był zrozumiały dla wykonawców i wyzwalał ich inicjatywę. Powinien on być głównym motywem działania dowódców i pododdziałów podczas wykonywania zadań bojowych.

Zachowanie zdolności bojowej
Wyraża się nieustannym utrzymywaniem przez wojska gotowości do podjęcia walki i wykonania zadań bojowych oraz osiągania celu działań przy jak najmniejszych stratach. Oznacza to konieczność efektywnego wykorzystania wojsk, niedopuszczenie do nadmiernego ich wyczerpania i takiej organizacji systemu działań aby zapewnić sukcesywne odtwarzanie zdolności bojowej poprzez odpowiednie zapewnienie zabezpieczenia logistycznego.

Ekonomia sił
Dowódca musi wykorzystywać swoje siły do zasadniczych zadań, dlatego nie wolno mu angażować więcej wysiłku do ich realizacji niż jest to niezbędne. Nie można być silnym wszędzie, więc w celu umożliwienia koncentracji swoich sił dowódca może być zmuszony akceptować ryzyko użycia absolutnego minimum sił gdzie indziej.

Zaskoczenie
Wyraża się w nieoczekiwanym, nagłym i gwałtownym działaniu, wskutek którego przeciwnik zostaje pozbawiony inicjatywy oraz możliwości zorganizowanego prowadzenia walki. Elementami składowymi zaskoczenia są: zachowanie tajemnicy, ukrywanie, wprowadzanie przeciwnika w błąd, nieszablonowość, śmiałość i szybkość działania.

Aktywność
Oznacza nieustanne dążenie do narzucenia przeciwnikowi swojej woli i swoistego sterowania jego działaniami w myśl własnych celów i zamierzeń. Wyraża się przede wszystkim w uprzedzeniu przeciwnika w działaniach, ciągłym i skutecznym użyciu środków rażenia, wykonywaniu manewru i przenoszeniu punktu ciężkości na najważniejsze kierunki, rejony i obiekty.

Manewr
Wyraża zdolność do sprawnego ruchu, stosownie do zaistniałej sytuacji taktycznej w różnych warunkach terenowych i atmosferycznych. Umożliwia zastosowanie zasad ekonomii sił i zaskoczenia. Sprzyja on zdobyciu i utrzymaniu inicjatywy. Każdy manewr, aby był skuteczny, powinien być prosty w zamiarze oraz przeprowadzony szybko i skrycie.


Graf Henryk von Groc
Awatar użytkownika
Reakcje:
Posty: 1044
Rejestracja: 7 lata temu

Kto to?

Ordery

Landstreitkräfte

Nieprzeczytany post autor: Henryk von Groc »

Czynnik ludzki w działaniach taktycznych

Przywództwo
Dowódcy muszą posiadać możliwości i determinację do wypełniania zadań bojowych. Muszą być zdolni do subordynowania podległych sobie dowódców i żołnierzy w czasie niepowodzenia i zagrożenia. Ważność roli przywódcy i trudność wykształcenia skutecznego przywództwa wzrasta z powodu charakteru współczesnego pola walki.

Morale
Jest to gotowość do podjęcia zadań lub efekt dobrze wykonanego zadania. Morale jest jednym z najważniejszych czynników charakteryzujących żołnierza w czasie pokoju, kryzysu i wojny. Wola zwycięstwa musi występować od dowódcy po szeregowego żołnierza. Będzie ona często decydować o rezultacie walki.

Inicjatywa
Oznacza nieustanne dążenie do narzucenia swojej woli przeciwnikowi. Indywidualna inicjatywa, w ramach danego zadania bojowego, połączona ze śmiałym działaniem decyduje o sukcesie w walce.

Elastyczność
Zdolność do reagowania na zmiany zachodzące w walce. Dowódca na każdym szczeblu dowodzenia musi wykazywać elastyczność umysłu i szybkość dowodzenia.W przeciwnym razie, gdy nie posiada tych zalet, będzie on szybko oddawał inicjatywę przeciwnikowi i prawdopodobnie nie osiągnie sukcesu w walce.

Wytrzymałość
Żołnierze muszą być psychicznie i fizycznie przygotowani do walki. Muszą posiadać wolę wykonania swoich zadań nawet wtedy, gdy przeciwstawiają się przeważającym siłom przeciwnika - mieć wysokie morale.


Graf Henryk von Groc
Awatar użytkownika
Reakcje:
Posty: 1044
Rejestracja: 7 lata temu

Kto to?

Ordery

Landstreitkräfte

Nieprzeczytany post autor: Henryk von Groc »

Znaki taktyczne
Jest znakiem graficznym używanym zwykle na mapie do przedstawienia poszczególnych jednostek, obiektów, czynności lub innych zagadnień będących przedmiotem zainteresowania wojska. Jego treść jest zwykle uzupełniona opisem cyfrowo-literowym oraz odpowiednim kolorem.

Oznaczenie jednostek
Podstawowym elementem znaku jest oznaczenie rodzaju jednostki :

DOWODZENIA
Obrazek

PIECHOTY
Obrazek

ARTYLERII
Obrazek

PRZECIWLOTNICZA
Obrazek

PANCERNEJ
Obrazek

LOTNICTWA
Obrazek

ROZPOZNAWCZEJ
Obrazek

WOJSK INŻYNIERYJNYCH
Obrazek

ŁĄCZNOŚCI
Obrazek

MEDYCZNA
Obrazek

SZPITAL POLOWY
Obrazek

MARYNARKI WOJENNEJ
Obrazek

Wskaźnik wielkości jednostki
Element znaku który opisuje wielkość jednostki, stawiany nad górną częścią znaku podstawowego :

Obrazek
Sekcja, Drużyna, Pluton, Kompania, Batalion, Pułk, Brygada, Dywizja, Korpus, Armia


ODPOWIEDZ Podgląd wydruku

Wróć do „Theresianische Militärakademie”